Το σύμβολο της ειρήνης.

Με δαχτυλομπογιές…

«Τα ραφτικά της γιαγιάς»

«Ένα τραγούδι – μια ιστορία»:

Με τα παιδιά συζητήσαμε το περιεχόμενο των στίχων του τραγουδιού «Τα ραφτικά της γιαγιάς», που θα είναι και το τραγούδι της γιορτής μας για την 28η Οκτωβρίου. Προσπαθήσαμε να καταλάβουμε  ποια είναι η ιστορία πίσω από το τραγούδι αυτό. Εξηγήσαμε τις λέξεις που δεν γνωρίζαμε. Εντοπίσαμε τις λέξεις με τις ίδιες καταλήξεις και είπαμε και άλλες που μας ήρθαν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό.Είπαμε το τραγούδι.

Στίχοι: «Τα ραφτικά της γιαγιάς»

Πήρανε τις κουβαρίστρες

και τις κάναν πολεμίστρες

κι η γιαγιά κλωστή δε θα βρει

ούτε άσπρη ούτε μαύρη.

Πήρανε και τα βελόνια

και τα κάνανε κανόνια

κι η γιαγιά μπροστά στην πόρτα

φύτρωσε σαν τ’άγρια χόρτα.

Πήρανε και τα κουμπάκια

και τα κάναν στρατιωτάκια

κι η γιαγιά λοιπόν που λέτε

στην αυλή σταυροκοπιέται.

Πήρανε τη δακτυλήθρα

και την κάναν κολυμπήθρα

να βαφτίσουν το παιχνίδι

που η γιαγιά το ξέρει ήδη.

Κι η γιαγιά τα ράφτικά της

τα επέταξε μακριά της

κι έγινε παντού ειρήνη

και στα εγγόνια κρίνους δίνει.

Στη συνέχεια αποφασίσαμε να φτιάξουμε τη δική μας ιστορία για το τραγούδι αυτό. Η νηπιαγωγός κατέγραψε τις ιδέες των παιδιών και το αποτέλεσμα ήταν το ακόλουθο:

Τα ραφτικά της γιαγιάς-η δική μας ιστορία

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια γιαγιά με τα δυο της εγγονάκια. Ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι. Ζούσαν σ’ένα μακρινό χωριό και είχαν δυο γάτες και δυο σκύλους. Η γιαγιά είχε κι ένα κουτί με ραφτικά. Είχε κλωστές, βελόνες, κουβαρίστρες, δαχτυλήθρες και κουμπάκια.

Ξαφνικά τα ραφτικά της μαγεύτηκαν…

Κι η γιαγιά αναρρωτήθηκε: «Μα πώς μαγεύτηκαν;»

Τότε τα εγγονάκια της της είπαν ότι βρήκαν στην αυλή κάτι μαγικά ραβδιά. Και με αυτά τα ραβδιά ακούμπησαν τα ραφτικά, κι εκεί μαζεύτηκε πολλή κακία…

Και τα ραφτικά έγιναν πολεμίστρες, στρατιωτάκια, κανόνια. Ήρθε ο Πόλεμος έξω από την πόρτα τους. Η γιαγιά και τα εγγονάκια φοβήθηκαν πολύ. Κλείδωσαν την πόρτα, έκλεισαν τα παράθυρα και τις κουρτίνες και το φως, και άναψαν μόνο ένα κεράκι. Ο Πόλεμος έσπασε την πόρτα και όλοι μπήκαν κάτω από το κρεβάτι. Τότε η γιαγιά βρήκε το θάρρος και εμφανίστηκε μπροστά στον Πόλεμο και του είπε: «Γίνε κι εσύ καλός μια φορά! Φύγε και πήγαινε στη δική σου χώρα! Άσε μας ήσυχους!»

Ο Πόλεμος ξαφνιάστηκε από το θάρρος της γιαγιάς και ένα δάκρυ κύλησε από το πρόσωπό του στο πάτωμα, κι όλη η κακία έφυγε και έγιναν πάλι όλα ειρηνικά. Τα ραφτικά της γιαγιάς γύρισαν στη θέση τους κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Στο τέλος τα παιδιά ζωγράφισαν τις εικόνες της ιστορίας τους και μαζί με τους στίχους και τα λόγια φτιάξαμε με κολάζ μια αφίσα για την ημέρα της γιορτής.